Malaria

Als ik m’n fiets door het stof een steile berg op duw word ik ingehaald door een vrouw met een baby op haar rug en een pakket op haar hoofd. Ze begint een praatje met me. Hoe ik heet en waar ik vandaan kom. Ik vraag haar hetzelfde en tevens hoever het nog is naar de volgende plaats.
“Te ver”, is haar antwoord terwijl ze naar m’n fiets kijkt.
“We komen helemaal uit Lilongwe met de fiets (inmiddels 650 kilometer), dus de kilometers naar Livingstonia kunnen er ook nog wel bij”, lach ik.
Als ik vraag waar zij naar op weg is antwoord zij:
“Naar de kliniek in Haniniya. Mijn baby heeft malaria. Ik moet lopen want ik heb geen geld voor de pick up”.
Ik schrik. Achter al die lachende gezichten zit een keiharde realiteit. De groet: “Hoe gaat het met je” en het standaard antwoord; “Het gaat goed met mij”, is vaak slechts een facade.
Zij loopt veel harder dan ik mijn fiets omhoog kan duwen.
Mijn hoofd wordt beheerst door maar één gedachte: hoe zou ik haar kunnen helpen. Sommige mensen, met name kinderen, vragen om van alles als we langs fietsen: geld, snoepjes of pennen. Zij vroeg helemaal niets. Ze liep gewoon door met maar één doel. Als ik haar geld geef voor de pick up is het in een keer weg. Ik wil haar iets geven waar ze langdurig iets aan heeft. Een klamboe bijvoorbeeld. Maar als ik haar daar geld voor geef zou ze dat daar inderdaad aan besteden? Of zou ze het verbrassen? Nee, dat wil ik niet geloven. Vrouwen drinken geen alcohol en hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel omdat ze voor hun gezin moeten zorgen.
Als ik boven aan de heuvel ben en weer kan fietsen haal ik haar al snel in en groet haar opnieuw.
Als ik weer bij Eric ben vertel ik het verhaal en overleggen we:
“Wat zou een klamboe hier kosten?”.
“Ik heb geen idee, maar geef vooral wat goed voelt”.
Ik fiets terug.
“In mijn land ben ik niet rijk, maar ik wil je wat geven om een klamboe te kopen voor je zieke baby. Ik hoop dat je het goed besteedt”.
Ik geef haar 1.000 Kwacha, dat is ongeveer een dagsalaris.
Later kom ik er achter dat een éénpersoonsklamboe 500 Kwacha kost. Gelukkig heb ik haar dus niet afgescheept met een fooi.

Carla