Schrijven over Malawi.

“Eric, heb je geen inspiratie om te schrijven over Malawi?” vroeg Carla op een gegeven moment.
Haar vraag zette mij aan het denken waarom ik niet vaak de behoefte heb om over deze reis te schrijven. Ik kwam tot de conclusie dat dit komt omdat ik in drie boeken over Afrikaanse landen heb geschreven; Namibië, Uganda, Tanzania, Kenia en Lesotho. Veel bijzondere belevenissen in deze boeken komen overeen met wat we in Malawi tegenkomen, dus het zou een herhaling zijn van denkpatronen en ontmoetingen.

Zoals de kinderen die vragen om geld of snoep. In ‘Dumela’ heb ik beschreven dat ik van plan was om ze het bedelen af te leren door snoepjes uit te delen waar ze misselijk van werden. Dat vond ik niet sympathiek omdat ze toch al zo’n honger hadden (in Lesotho heerste toen hongersnood).
Toen bedacht ik om superzoete snoepjes uit te gaan delen, waardoor ze naar de tandarts moesten. En die zijn er niet in Lesotho, dus dan zou ik met ontwikkelingsgeld een aantal praktijkjes op gaan zetten en heel rijk worden.
Of dat ik kleur kopieën van 75 dollarbiljetten (die niet bestaan) zou gaan uitdelen. Dan zouden ze vanzelf in de gevangenis belanden. Nou dit soort hersenspinsels spelen door mijn hoofd tijdens onze reis door Malawi af.

Lijken deze landen dan zo veel op elkaar? Wat de geijkte zaken als ontwikkelingshulp, vrijwilligers, grote 4wheeldrives van ontelbare hulporganisaties, armoede, het niet-culinaire eten, slechte onderkomens, zelfverrijking door corrupte regeringsambtenaren en presidenten wel. We hebben hier vaker de vlag van de Europese Unie gezien dan die van Malawi, in de betere en duurdere onderkomens zijn het blanken die daar overnachten vaak vrijwilligers (alle lof voor hen). President Dr. Bingu ya Mutharika heeft een stuk of vijf Hummers, en zelfs een privéjet tot zijn beschikking.

Malawi onderscheidt zich van de andere Afrikaanse landen waar ik geweest ben door de zeer vriendelijke mensen. Je kunt het fietsen hier makkelijk maken door alleen over geasfalteerde wegen van goed hotel naar goed hotel te fietsen.

Kranten hebben daadwerkelijk persvrijheid. Ze hebben soms openlijk kritiek op de regering en de president, maar ook op de Europese Investeringsbank die beweert geld te hebben overgemaakt naar een aantal Afrikaanse landen, maar dat in werkelijkheid heeft doorgesluisd naar belastingparadijzen.

Maar er is nog een andere reden dat ik niet zo veel inspiratie heb: ik vind het heel leuk om te werken aan mijn 7e boek. Of ik moet zeggen ons boek, want Janne Keurlings en ik gaan het komend jaar iets heel leuks maken waar ik nu al veel plezier een beleef. Maar voordat het boek af is, zal het 2012 zijn.

Eric

Geef een reactie

Je kan deze HTML-tags gebruiken

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>