Tijdreizigers / Time travellers

For our non-Dutch speaking followers: you find the English translation after the Dutch.

We schreven het al eerder op deze website: zodra we het vliegtuig instappen voor weer een mooie fietstocht, voelen we ons als reizigers in de tijd. Het vliegtuig is voor ons een soort tijdmachine die ons het ene jaar twee decennia terug in de tijd zet en het volgende jaar soms wel een eeuw. Dit jaar, in Zuid-Korea, hebben we het gevoel dat we tien jaar vooruit in de tijd zijn gezet.

Het begint al direct op het perfect georganiseerde vliegveld. Feilloos en zonder lange wachtrijen bij de paspoortcontrole komen we na de irisscan en vingerafdruk het land binnen. Het is schoon en overzichtelijk. De fietsen worden keurig op een karretje aan ons overhandigd en we worden begeleid door de douane. Meestal worden onze fietsen in een hoek van de aankomsthal gedumpt en moeten we het zelf maar uitzoeken.

In deze toekomst staat iemand met een bordje met onze namen erop bij de uitgang te wachten en brengt ons naar de wachtende vrachttaxi. De chauffeurs mogen hun taxi niet verlaten en daarom is er een ophaler geregeld. De vrachttaxi kost tachtig Amerikaanse dollars voor een ritje van drieëndertig kilometer van het vliegveld naar ons hotel in Seoul.

vrachttaxi

Het hotel kost ons ook weer wat Amerikaanse dollars voor twee nachten.
De hotelkamer is meer dan prima. Er is een ligbad én een stoomdouche. Dat laatste hebben we nog niet meegemaakt en is dus voor ons een nieuwe, toekomst, ervaring. De toiletbril is verwarmd en aan de zijkant zitten een stuk of tien knopjes. In het Hangul -het Koreaanse schrift- staat erbij wat de knopjes beteken, maar ik waag mij er niet aan. De toekomst mag dan wel spannend zijn, maar kan misschien ook wel pijnlijk zijn.

We hebben vloerverwarming en airconditioning. Er staat een computer en er is Wi-Fi. Aan de wand hangt een enorme flatscreen tv, van Korea’s grootste merk; Samsung.
Ook op kleinere kamers die wij later betrekken hangt een joekel van een televisie. Zelfs zonder bril kan ik nog haarscherp zien!
kleinekamerenormflatscreen

Bij veel hotels kunnen we onze fietsen parkeren op een parkeerplaats die van buitenaf niet te zien is. Lekker incognito dus. Door een klein schuifraampje spreekt een oudere dame in een roze pyama ons aan. Ze spreekt geen woord Engels en wij maar twee woorden Koreaans, dus dat schiet niet op. De App op mijn Samsung Galaxy zegt in vloeiend Koreaans: “Eén kamer alstublieft”. De dame wijst op de prijzen. We kunnen per uur of per nacht betalen. We kiezen voor het laatste.
We krijgen twee gesealde tandenborstels mee. Op de kamer is er tandpasta, scheercrème, drie flessen lotions, shampoo, douche gels in grote flacons, haarborstels, -kammen en haarlak, een föhn en een waterkoker. Onze bidons kunnen we in de lobby vullen met veilig drinkwater.

Een hotel voor nog geen drie tientjes in Danyang is helemaal superdeluxe. Op de kamer liggen twee brillen en er staat een grote 3D televisie, twee computers en een sierlijk zakje met verassingen: een gezichtsmasker, glijmiddel, één vrouwencondoom en twee herencondooms. Gezien het aantal condooms zou ik denken dat het een driepersoonskamer is, maar er hangen maar twee badjassen.
Oh ja, ik heb nog even in de laatjes van de nachtkastjes gekeken: geen bijbel te bekennen.

Waar we in andere Aziatische landen constant op onze hoede zijn voor kakkerlakken en ander ongedierte is dat –tot u toe- écht niet nodig. Alles is super schoon.

hotel

Seoul zelf is een zeer moderne stad met veel hoogbouw en een zeer uitgebreid metronetwerk en een nog uitgebreide Wi-Fi- netwerk. Zelfs het oudste oma-tje weet feilloos de vertaalapp te vinden waardoor we toch met haar kunnen communiceren.
De stad is schoon en wij ondervinden geen enkele luchtvervuiling van auto’s of bussen. De enige ‘luchtvervuiling’ zijn de geuren die uit de onnoemelijk vele eetgelegenheden komen.
Veel hoofdwegen, maar nog niet alle, hebben een fietsstrook. In ieder geval merk je dat men gewend is aan fietsers in het verkeer.

Na twee dagen acclimatiseren, fietsen we de stad uit langs de zuidoever van de rivier de Han. We fietsen bijna de hele dag over een super modern fietspad Seoul uit zonder ook maar één keer een autoweg te moeten oversteken.
Er zijn grote borden met uitgezette fietsroutes en paaltjes langs de route waarop het aantal kilometers van het fietspad staat aangegeven. Als je een beetje stijf bent geworden kun je op de een van de vele fitnessapparaten de spieren wat losser maken. Ook is er om de paar kilometer een koffie- of eettentje, of een Seven-Eleven-supermarktje waar wij yoghurtjes en brood kopen die wij op een van de vele picknick bankjes eten.
fietspadhangang1

fietspadhangang2

fietspadhangang3

Maar in Zuid-Korea reis je soms toch ook een stukje terug in de tijd. De Koreanen houden van hun tradities zoals de hiërarchie die mannen boven vrouwen en oud boven jong stelt. En Koreanen slapen het liefst op dunne matjes op de grond. Maar dan weer wel met vloerverwarming.ericencarlakoreaansrestaura

Er wordt nog steeds gegeten met stokjes, het liefst gezeten op kussentjes aan lage tafels. En het liefst zo heet mogelijk. De App leert ons dat we “Wea-um” moeten zegen en dan onze armen gekruist voor onze borst moeten houden. Dat werkt, maar helaas. Wat voor een Koreaan niet pittig is, is dat voor Eric nog wel.

carlaeetmetstokjesericeetmetstokjes

 

We wrote it before on this website: once we get on the plane for another wonderful bike trip, we feel like travelers in time. The plane is for us a kind of time machine that puts us back two decades some years and the following years sometimes a whole century. This year, in South Korea, we feel that we have been put a decade forward in time.

It starts straight away at the perfectly organized airport. Flawlessly and without long queues at passport control we are allowed into the country after the iris scan and fingerprint. It is clean and uncluttered. The bikes are neatly on a trolley handed to us and we are guided through the customs with them. Usually our bikes are dumped in a corner of the arrivals hall. We just have to figure it out ourselves.
In this future someone is waiting for us with a sign with our names on it at the exit and brings us to the waiting cargo taxi. Drivers may not leave their taxi and therefore there is a collector arranged. The freight taxi costs eighty U.S. dollars for a ride of thirty-three kilometers from the airport to our hotel in Seoul.

vrachttaxi

The hotel also costs us some U.S. dollars for two nights.

The hotel room is more than fine. There is a bathtub and steam shower. The latter we have not experienced and thus for us a new, future experience. The toilet seat is heated and on the side are a dozen buttons. In the Korean Hangul script it says what the buttons mean, so I do not dare to press one. The future may well be exciting, but can perhaps be painful.
There is under floor heating and air conditioning. There is a computer and Wi-Fi. On the wall hangs a huge flat screen TV, Korea’s largest brand, Samsung.
Also in smaller rooms that we stay in later is a whopper of a television. Even without glasses I can still see her sharp!

kleinekamerenormflatscreen

In many hotels we can park our bikes in a parking lot that is not visible from the outside. Nice incognito so. By a small sliding window an elderly lady in pink pajamas appeals to us. She speaks no English and we speak only two Korean words, so that is not much. The App on my Samsung Galaxy says in fluent Korean: “One room please”. The lady points to the prices. We can pay per hour or per night. We choose the latter.

We get two sealed toothbrushes. In the room there is toothpaste, shaving cream, three bottles of lotion, shampoos, shower gels in containers, hair brushes, combs , and hair spray , a hair dryer and a kettle . Our bottles we can fill in the lobby with safe drinking water.

A hotel for less than thirty dollars in Danyang is totally super deluxe . In the room there are two seats and there is a large 3D television, two computers and a dainty bag of surprises: a face mask, lubricant, one woman and two men condoms. Given the number of condoms I would think that it is a triple room, but there are only two bathrobes.

Oh yeah, I’ve had a look in the drawers of the side tables: no Holy Bible.

In other Asian countries we were constantly wary of cockroaches and other pests that which here – until now – you really do not need to worry about. Everything is super clean.

hotel

Seoul itself is a very modern city with high-rises, a very extensive metro network and an even more extensive Wi – Fi network. Even the oldest granny knows unerringly knows how to find the translation app on her smartphone so we can communicate.
The city is clean and we find no air pollution from cars or buses. The only ‘air pollution’ are the smells coming from the innumerable eateries.
Many main roads, but not all yet, have a bicycle lane. In any case, you will notice that one is accustomed to cyclists in the traffic.

After two days of acclimatization, we cycle out of town along the south bank of the Han River. We cycle almost the whole day on a super modern bicycle path out of Seoul without even once having to cross a motorway.

There are large signs with marked routes and poles along the route on which the mileage of the bike path is indicated. If you have become a little stiff, you can make use of the many exercise machines to ease the muscles. Also every few kilometers there is a coffee cafe, an eatery , or a Seven -Eleven supermarket where we buy yoghurts and bread that we eat on one of the many picnic benches.

fietspadhangang1

fietspadhangang2

fietspadhangang3

But in South Korea you sometimes still travel a little bit back in time. The Koreans love their traditions like the hierarchy that men above women and old above young places. And Koreans prefer to sleep on thin mats on the floor. But then again: with under floor heating.

ericencarlakoreaansrestaura

The Koreans still eat with chopsticks, preferably seated on cushions at low tables. And the food is preferably as hot as possible. The App teaches us that we must say: “Wea-um” and put our arms crossed in front of our chest, as we do not like it hot at all. That works, but, unfortunately, what is not spicy for a Korean is still for Eric.

carlaeetmetstokjes ericeetmetstokjes

2 reacties aanTijdreizigers / Time travellers

  • Desiree, Amsterdam

    Hoi Carla en Eric,

    Wat een leuk verhaal! Leuke foto’s ook!
    Nog veel (fiets)plezier en keep us informed:)

    Groetjes,

    Desiree

  • Carla en Eric, Zo maar even kijken of jullie al iets gepost hadden.
    Fantastisch. Zo mag ik mee in de tijdmachine en in jullie fietstassen rijd ik mee waar jullie overal komen.
    Heel leuk en dank jullie wel.

Geef een reactie

Je kan deze HTML-tags gebruiken

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>