Voordat we de grens met Myanmar over gaan verblijven we een week in de Indiase deelstaat Manipur. We zijn naar de hoofdstad Imphal gevlogen. Een typisch Indiase stad, maar de mensen zijn anders. Deze mensen lijken veel meer op Birmezen dan op Indiërs. Hill People worden ze genoemd, mensen van de bergen. Er wordt veel meer en beter Engels gesproken, althans in Imphal, en hun kleding en tempels zijn ook anders. Ik weet het niet zeker, maar ik krijg het gevoel dat hier geen kastensysteem is waardoor meer mensen een kans hebben om zich beter te ontwikkelen.
Onze eerste fietsdag brengt ons bij een mooi meer, Loktak Lake. Vanuit het vliegtuig zagen we al de ring eilanden waarop de oorspronkelijke bewoners van het meer nog steeds wonen.
We hebben een soort van bungalowtje gehuurd om vandaaruit het meer te verkennen de volgende dag. Maar veel meer dan een overdekt en aangekleed vlot en een roeiboot valt er niet te huren. Gelukkig spreekt de manager van het ‘resort’ aardig goed Engels en vindt twee van zijn medewerkers bereid ons naar een van de ring-eilanden te varen om te kijken hoe daar gewoond, geleefd en gewerkt wordt. Er worden twee uitgeholde boomstammen zorgvuldig aan elkaar gebonden zodat deze twee onhandige buitenlanders de boten niet doen omslaan. Erg efficiënt. Het is namelijk heel gevaarlijk om om te slaan horen we later. Doordat er zoveel waterplanten in het water leven kun je er niet in zwemmen. Als je dat probeert raken je armen en benen verstrikt in de stengels en verdrink je…
Of de mensen die we bezoeken geïnformeerd zijn betwijfelen we, gezien hun verbaasde reactie. In het midden van de ring houden ze de gevangen vis in grote netten. Op de ring zelf is een eenvoudig huisje gebouwd en er staan bananenplanten. Ook verbouwen de bewoners er een soort wortel. Het lijkt er niet op dat het hele eiland drijft. Slechts een gedeelte ervan.
Als tegenprestatie voor het bezoek kopen we een vis van de bewoners. We hopen dat ze ‘m ter plekke voor ons gaan klaar maken, maar we krijgen ‘m in een plastic zakje mee. Een uitdaging voor de kok van het ‘resort’ hopen we nog.
De jongens roeien ons terug naar het vaste land en we vragen de manager of de kok iets lekkers van de vis kan maken. Helaas, de kok mist alle vorm van creativiteit. Dan vraag Eric of we ‘m zelf klaar kunnen maken in de keuken. Als de kok ‘m dan maar wel voor ons kan schoon maken, want we zijn niet zulke helden. Eric zegt altijd dat hij een hypocriete vlees- en viseter is. Een lapje vlees of moot vis vindt hij lekker, zolang hij het dier maar niet zelf hoeft te slachten. De kok maakt de vis schoon En zo sta ik een paar uur later, gadegeslagen door zes verbaasde mannen, ‘vis in een jasje op Hollandse wijze’ te bakken in een veel te kleine koekenpan op een veel te groot vuur.
Carla
Geef een reactie