In de Myanmarese grensplaats Myawaddy halen we onze exit-stempel bij de douane. We stappen op de fiets en rijden de brug over die Myanmar met Thailand verbindt.
Halverwege de brug gaan we van de rechterzijde naar de linkerzijde en rollen naar het Thaise douanekantoor van Mae Sot.
We hebben de fietsen nog niet neergezet of een immigratie-officier met meer strepen op zijn mouw dan ik rimpels op mijn voorhoofd heb, loopt op ons af. Met een vriendelijke zwaai met zijn arm wijst hij naar de plek waar wij de fietsen kunnen parkeren.
Er komen meer mensen op ons af die licht buigen, het ‘wai’- gebaar maken en ons begroeten met: ”Sawadee khap” of “Sawadee kha”*. Het zijn de ouders van Ray en familieleden van hem en Nick. De gestreepte immigratieambtenaar blijkt familie van Ray te zijn. We leggen uit dat wij alvast vooruit zijn gefietst om hun binnenkomst in Thailand te filmen en te fotograferen.
De familie heeft ook al onze avonturen meebeleefd en we worden geknuffeld en verwend alsof we ook familie zijn. We krijgen een mooie gele bloemenkrans omgelegd en ze hebben gele polo’s voor ons gekocht. Vandaag is 5 december en dat is Koningsdag in Thailand. Dan draagt iedereen de kleur van de koning. De familie is ingelicht over Carla’s voorkeur bij het ontbijt en uit een tas worden croissants getoverd. Mijn voorliefde over chocolade is hen ook al ingefluisterd en ik krijg een doos met Snickers. Goh wat een feest! Het voelt een beetje alsof ook wij na een lange reis thuiskomen.
En dan komen Nick en Ray aanfietsen, met achter hen de fransman Bastien. Ik positioneer mijzelf met de filmcamera en Carla pakt haar fototoestel.
De rest van de dag is één grote verwennerij en we voelen ons opgenomen in beide families. We mogen absoluut niet meer verder fietsen, want de familie heeft een heel programma voor ons bedacht en in een nationaal park twee bungalows gehuurd.
Dus de fietsen worden in een pick-up van de immigratiedienst geladen. Ik zet ze stevig vast met de spanbandjes die we altijd bij ons hebben.
Er is één fiets bijgekomen, want een vriendin van Nicholas gaat ook met ons mee fietsen.
Het programma begint met eten bij een restaurant in de Thaise grensplaats. Daarna gaan we met de hele kliek langs bij een tempel ter ere van de 5e koning. De huidige koning is de 9e. We stappen weer in en rijden naar een volgende tempel waar het ook feest is. En uitgebreid eten in Thailand betekent niet zozeer veel gangen, maar wel heel veel en veel verschillende gerechten op tafel.
In een ander park dan waar de bungalows zijn bezoeken we de dikste boom van Thailand. Daarna rijden dan door naar het park waar de bungalows zijn. Onze bungalow is een prachtig houten gebouw midden in het bos. Carla en ik krijgen een grote tweepersoonskamer. ’s Avonds komt de familie weer langs met nog meer Thais eten en laten ons zessen dan achter in de bungalow. Wow wat een bijzondere dag is dit.
De volgende dag fietsen we naar de stad Tak en daar splitsen onze wegen zich. Nick, zijn vriendin, Ray en Bastien fietsen naar Bangkok. Wij gaan naar Chiang Mai om de Ontbrekende Schakel te sluiten.
We spreken af dat we elkaar twee weken later in Bangkok weer zullen zien en we worden uitgenodigd om daar Ray’s verjaardag en Kerst te komen vieren. Behalve een goede vriendschap, hebben we deze reis er twee families erbij gekregen.
Eric
* Het achtervoegsel ‘khap’ geeft aan dat degene die het zegt een man is. Het achtervoegsel ‘kha’ geeft aan dat degene die het zegt een vrouw is. Zeker in Thailand is dit handig, want transseksualiteit komt hier voor mijn gevoel vaker voor dan bij ons. Als een man een geslachtsaanpassende behandeling heeft ondergaan, weet ik nooit of ik hem/haar moet aanspreken als vrouw of als man. Wellicht is de aanpassing nog niet af? Zeker in mijn winkel is dat lastig als ze naar fietsbroeken vragen. Ik kan dan moeilijk vragen: “dames of heren broeken?” In Thailand weet ik na de begroeting altijd wat voor geslacht hij/zij meent te hebben.
Geef een reactie