“Zo goed om je weer te zien!”
“Dat is wederzijds”, zegt Nicholas, als we hem na drie jaar weerzien in Udon Thani, Thailand.
Drie jaar geleden ontmoetten we hem en zijn fietsmaatje Rayward bij het oversteken van de grens van Noordoost India en Myanmar. Zij waren onderweg van Londen naar Bangkok, naar huis dus.
Zie het reisverslag ‘De Ontbrekende schakel‘, of de video documentaire
Het klikte zo goed dat we min of meer de hele reis verder met z’n vieren hebben gefietst.
Vandaar dat we, toen de plannen om deze reis langs de Mekong te gaan maken vorm begonnen te krijgen, we hen gemaild hebben of ze zin hadden om het stuk in Thailand met ons mee te fietsen. En zodoende ontmoeten we Nicholas in Udon Thani. We pakken de vriendschapsdraad na drie jaar moeiteloos weer op.
Nicholas kent de streek waar we doorheen fietsen eigenlijk ook niet, dus hij is toerist in eigen land en vindt dat net zo leuk als wij. Wat het voor ons heel leuk maakt is dat hij als tolk kan optreden. Vooral als we ergens iets meer over willen weten, een vraag hebben, of gewoon bij het bestellen van eten.
Meestal staan we om half zeven op en vertrekken een uur later nadat we alle tassen op de fietsen hebben geladen. We gaan dan op zoek naar een ontbijtadresje. Nicholas rijdt dan meestal voorop omdat hij precies kan lezen waar wat te krijgen is. Soms eten we noodelsoep, dan weer rijst met een gebakken eitje, maar wil je écht Thais ontbijten dan ga je op zoek naar ‘porridge’, een hartige rijstepap. Zo’n ontbijt kost meestal 40 Bath, zo’n € 1,20.
Voor wat betreft lunch en avondeten bleven we eerder een beetje hangen in dezelfde dingen, rijst- en noodelgerechten. Maar Nicholas kan bij de betere restaurants aangeven wat er voor speciaals op de kaart staat. Daardoor eten we een paar keer heel bijzonder. Daar hangt natuurlijk wel een ‘prijskaartje’ aan: deze maaltijd kostte bijvoorbeeld 1.016 Bath, zo’n € 27,-… Met z’n drieën hè….
Overnachten is ook nog steeds heel goedkoop in deze hoek van Thailand. Voor 300 à 400 Bath
(€ 9,- tot € 12,-) heb je al een prima tweepersoonskamer. Zie daar het voordeel van een sterke Euro.
De eerste dag fietsen we pal naar het noorden, door kleine dorpjes en rijstvelden, tot we na 70 km in Nong Khai bij de Mekong komen. Daar blijven we een dag omdat het de dag van de crematie van de koning is. Nicholas kan uitleggen wat er allemaal gebeurt en wat alles betekent. Maar daarover heeft Eric hiervoor al geschreven.
Beeldenpark
In de ochtend brengen we eerst een bezoek aan een boeddhistisch beeldenpark. In enorme betonnen beelden wordt een lokaal verhaal weergegeven maar ook verhalen uit het leven van de Boeddha en uit de hindoe godsdienst. Zeer indrukwekkend.
Om aan te geven hoe groot de beelden zijn zie je mij staan bij het beeld met de drakenkoppen. De rode pijl geeft aan waar ik sta en hoe klein ik ben ten opzichte van het beeld. Bij elk beeld hoort een lang verhaal, te lang om hier te schrijven, maar het beeld onder de drakenkoppen is niet de Boeddha, maar een hindoe god. Het liggende beeld met de lange staart stelt een zonsverduistering voor: de maan eet de zon op.
Leven langs de Mekong
De dagen erna maken we kennis met het leven langs de Thaise kant van de Mekong. Het is heel frappant: het doet ons erg denken aan het leven op het platteland van Myanmar, waar onze eerste gezamenlijke reis dus doorheen ging. En het doet Eric en Nicholas ook denken aan het Thailand van 30 jaar geleden. Veel waterbuffels, houten huizen op palen en de rijst wordt nog met de hand geoogst. We zien vooral kleinschalige landbouw, visserij en viskwekerij.
Wat ons opvalt, is dat er zo weinig scheepvaartverkeer op de rivier is. Als Nicholas ernaar vraagt bij een restauranthouder is het antwoord:
“Vroeger stond het water in het droge seizoen veel hoger en was hier veel meer scheepvaartverkeer, maar sinds de Chinezen stroomopwaarts dammen in de rivier hebben gemaakt is het waterpeil veel lager en kunnen hier geen grote boten meer komen. Alleen kleine vissersbootjes en soms wat vrachtbootjes over en weer naar Laos, maar dat is het wel”.
We zijn geschokt. Dat het zomaar mogelijk is dat een land zo’n ingrijpende verandering in een rivier aanbrengt dat vervolgens in het volgende land waar de rivier door heen stroomt een ramp veroorzaakt. We worden nieuwsgierig en na wat googelen komen we tot de ontdekking dat het niet één dam is, maar meerdere, en dat óók Laos bezig is met het plannen van dammen. De impact voor mens en dier rondom de rivier is enorm. En tegen de tijd dat de rivier haar delta in Vietnam bereikt is er straks bijna helemaal geen water meer over… Lees daar hier meer over.
Carla
Geef een reactie