Na drie pittige dagen klimmen en dalen komen we in Potosí. Die stad hebben we zeven jaar geleden letterlijk links laten liggen omdat de onverharde weg van Huari naar Uyuni toen goed droog was en er ook geen regen voorspeld werd. Het was een prachtig avontuur over de Altiplano destijds waar we geen spijt van hadden.
Deze keer gaan we via Potosí. Als we de pas over komen zien we in een vallei op 4060 m hoogte een behoorlijk grote stad liggen. Dramatisch op de achtergrond een enorme berg zoals kleine kinderen bergen tekenen: een driehoek met de punt naar boven. Wat opvalt zijn de vele kleuren waaruit de berg bestaat.
De berg heeft de naam ‘Cerro Rico’ gekregen, de Rijke Berg. In 1544 ontdekten de Spaanse veroveraars dat de inheemse mensen zilvererts uit de berg haalden. Een jaar later stichtten zij officieel Potosí, en zetten een ingenieus systeem op waarbij ze de inheemse bevolking voor zich lieten werken om het zilvererts te delven en te verwerken met desastreuze gevolgen voor de bevolking. Het kwam neer op slavenarbeid. De arbeiders in de zilverindustrie was geen lang leven beschoren. En ondertussen werd hen ook nog het katholieke geloof door de strot gedrukt. Men vermoedt dat een groot deel van de ‘Zilvervloot’ die Piet Hein op de Spanjaarden buit maakte, uit Potisí afkomstig is.
Het is weer even wennen: fietsen in een stad, na drie dagen alleen maar door kleine dorpjes gekomen te zijn. Stoplichten en druk verkeer. Vooral de concentratie uitlaatgassen van met name de verouderde stadsbussen is onaangenaam in Potosí. Heeft het misschien ook met de hoogte te maken dat de gassen blijven hangen in de stad?
Eric is zijn horloge vergeten in het hotel in Sucre. We hadden ons oog al laten vallen op een hotel in Potosí, dus zodra hij het merkt belt hij en sturen de aardige mensen van het hotel in Sucre zijn horloge op naar Hostal Colonial in Potosí. Het is een prachtig, goed onderhouden koloniaal gebouw met drie binnenplaatsen. We krijgen een grote kamer toegewezen van de aardige receptionist Alberto, want zo, redeneert hij, hebben we wat meer ruimte met al die tassen die de receptieruimte vullen.
Het centrum van Potosí, rondom het centrale plein, is erg gezellig. Er zijn meerdere voetgangersstraatjes met leuke winkeltjes, restaurantjes en koffietentjes. Altijd heel fijn als je weer lekker kunt eten na een aantal dagen heel basic maaltijden te hebben genuttigd in de kleine dorpjes. Alberto weet ons goed te adviseren.
Eric is niet zo van de musea. Vaak als ik voorstel om een museum te bezoeken verzint hij een uitvlucht of zegt gewoon heel direct dat hij daar geen zin in heeft. Als we dan toch een keer gaan is hij er meestal vier keer zo snel doorheen als ik.
Maar misschien is deze reis een kentering? Hij heeft namelijk van klanten twee ‘must do’ tips gekregen, en beide tips behelzen musea. In Sucre waren we al naar het Dino ‘museum’, maar ook naar het Casa de la Libertad geweest, het ‘museum’ over de onafhankelijkheid van Bolivia in 1825.
De eerste tip in Potosí is het Santa Theresa convent. Een enorm klooster waar de tweede dochters van rijke mensen vanaf de tweede helft van de 16e eeuw in gingen, om er nooit meer uit te komen. Het bestaat in totaal uit 18 binnenplaatsen, waarvan twee ingericht zijn als museum. De ene na de andere kamer hangt vol met religieuze schilderkunst, zilveren attributen voor de mis, waaronder een fantastische monstrans, en met bladgoud en heiligenbeelden versierde altaren. Later lees ik dat dit wellicht het beroemdste 16e – 19e schilderkunstmuseum van Zuid-Amerika is. De vrouwelijke gids spreekt goed Engels waardoor we een aardig beeld krijgen van het leven in het klooster, wat overigens nog steeds bestaat, maar waar de regels niet meer zo streng zijn.
De tweede tip is het Casa Nacional de Moneda, het geldmuseum. Ook weer een goed Engels sprekende vrouwelijke gids leidt ons rond door de geschiedenis van het geld. De Spaanse keizer Karel V liet het zilvererts ter plekke verwerken tot o.a. zilveren munten, de Reaal. De Reaal werd het geld waarmee over de hele wereld betaald kon worden, net als de dollar nu. Ironisch genoeg wordt het Boliviaanse geld nu in drie verschillende landen elders in de wereld gedrukt.
Ik heb genoten van de twee tips, en Eric ook!
Dus lieve klanten, ga zo door! Blijf Eric tips geven over mooie musea op onze reisbestemmingen!
Carla
Geef een reactie