Zout

Het is bijna niet te bevatten dat vele miljoenen jaren geleden de zoutvlakte van Uyuni de bodem van de oceaan was. Tektonische activiteit heeft het tot 3.653 meter boven zeeniveau opgedrukt. Het water is in de loop der jaren verdampt en het zout is achtergebleven. De eilanden die verspreid over de zoutvlakte liggen, waren ooit koraalriffen, getuige het versteende koraal. Duizenden cactussen van honderden jaren oud gedijen er nu welig op.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fietsen over de zoutvlakte heeft iets surrealistisch. Het is net als in de sneeuw: zonder kompas is het lastig oriënteren.

Omdat het overal wit is zie je bijna geen diepte en kun je niet inschatten hoe ver iets weg is. Dat laatste maakt het uitermate geschikt om grappige foto’s en filmpjes te maken. Hier alvast een voorproefje. De filmpjes volgen later.

 

De meeste toeristen reizen per jeep over de vlakte en ervaren dit fenomeen hooguit één dag. Omdat wij per fiets reizen doen wij er al twee dagen over om het grootste eiland, midden op de vlakte, te bereiken. Halverwege moeten we dus onze tent op het zout opzetten.

Het wordt een van onze meest bijzondere kampeerplekken ooit. Het is volle maan en de zonsondergang zorgt voor sprookjesachtig licht.

De laagstaande zon werpt schaduwen achter de opstaande randjes van de vijf- en zeshoekige structuren waarin het zout door de natuur is neergelegd, waardoor deze nog beter zichtbaar zijn.

Carla