Panamericana

(English translation after the Dutch text)

“Mijn kilometerteller geeft aan dat het 47°C is.”

“Nee, dat klopt niet hoor”, zegt Eric, de verzengende hitte midden op de dag nuancerend.

“Oh nee? Ik vind het anders warm zat”.

“Wat ik bedoel is, dat jouw kilometerteller meet in de zon. Temperaturen worden altijd gemeten in de schaduw”,

“Maar ik fiets in de zon, niet in de schaduw. Dat klopt dan toch wel?”

“Ja, maar toch…, het klopt niet”

Nou ja, we komen er niet uit. Mannenlogica of zo. Zo heeft Eric volgens hem een rood T-shirt gekocht, terwijl het volgens mij toch echt oranje is. Kijk maar op de foto, dan zul je zien dat mannen inderdaad kleurenblind zijn.

Feit blijft dat het erg heet is midden op de dag fietsend over de Panamericana Highway. De hitte die van boven komt weerkaatst op het asfalt, dus komt ook nog eens van beneden. Vooral als ik klim, wat bij mij met een snelheid van 4 tot 5 km per uur gaat, heb ik er erg veel last van, want dan valt de echte én de verplaatsingswind weg.

Maar ja, dat is ook de charme van het vakantiefietsen: het afzien versus het genieten. Af en toe de geur van een dooie hond of luiaard, gedumpt afval of een roetende bus. Dan weer geurende bloemen, chinees eten of een lokale man die zich gewassen, geschoren en met een halve flacon AXE op staat te wachten op de bus die hem naar het zaterdagavondbal zal brengen.

Het langsrazende verkeer maakt het er niet aangenamer op. Het is flink oppassen geblazen als er veel rommel op de vluchtstrook ligt en we naar de rijbaan moeten uitwijken. Eric heeft dus speciaal hiervoor een nieuw, fel oranje, shirt aangeschaft in Panama Stad. En volgens hem dus rood. En ik draag ook het liefst mijn rode of roze shirt. Die volgens Eric dus weer donkeroranje en lichtrood zijn.

Helaas hebben we dit jaar wat minder tijd dan normaal. Anders hadden we wel wat vaker van de snelweg af kunnen gaan en met een fijnere omweg toch ons doel kunnen bereiken. Ik kijk dan ook uit naar Costa Rica, waar we al vrij snel na de grensovergang van de Panamericana af gaan en langs de kustweg verder kunnen fietsen.

Als we na drie fietsdagen de plaats Santiago de Veraguas achter ons laten is de Panamerica nog maar twee-baans. Maar niet meer voor lang. Over een lengte van zo’n 250 km, tot aan David, wordt aan de verdubbeling van de rijbanen gewerkt. Maar als wij er fietsen even niet. Het is namelijk Moederdag. Dat valt op een dinsdag en dat betekent dat iedereen vrij is. In ieder geval hebben de wegwerkers die gelegenheid aangegrepen om er een lang weekend van te maken.

De nieuwe rijbanen zijn nog nergens vrijgegeven, maar wij kunnen zo tussen de afzettingen door glippen, wat betekent dat we over grote delen twee rijbanen voor onszelf hebben, wat wel weer relaxed fietsen is. Maar toch: geen bomen, geen schaduw, weinig leuke dorpjes en vooral veel voortrazend verkeer. Nee, de Panamese Panamericana is niet leuk fietsen

Carla.

The Panamericana

“My odometer indicates that it is 47°C.”

“No, that’s not right,” says Eric, nuancing the midday’s torrid heat.

“No? I think it is hot enough. ”

“What I mean is that your odometer measures in the sun. Temperatures are always measured in the shade “,

“But I cycle in the sun, not in the shade. That surely is true? ”

“Yeah, but still …, it is not correct”

Well, we do not come to an agreement. Men’s logic or so. Thus, according to him, Eric has bought a red T-shirt, while it is really orange to me. Look at the picture, you will see that men are indeed color blind.
The fact remains that it is very hot at mid-day, cycling along the Panamericana Highway. The heat from above is reflected on the asphalt, so it is also coming from below. Especially when I climb, which for me is at a rate of 4 to 5 km per hour, it bothers me a lot, because then the real, and the displacement wind is gone.

But that’s also the charm of the holiday cycling: the renunciation versus the enjoyment. Occasionally the smell of a dead dog or sloth, dumped waste or a sooty bus. Then again fragrant of flowers, Chinese food or a local man who washed, shaved and with a half bottle of AXE is waiting for the bus that will take him to the where ‘it’ is happening on Saturday evening.

The onslaught of traffic does not make it enjoyable. You have to be quite careful when there is much clutter on the emergency lane and we have to move on to the roadway. Eric has specially therefore purchased a new, bright orange, shirt in Panama City. And according to him so red. And I also like to wear my red or pink shirt. Which are again dark orange and light red according to Eric.

Unfortunately, this year we have less time than usual. Otherwise we would have gone off of the highway a bit more and with a finer detour could still have achieved our goal. I look forward to Costa Rica, where we soon after crossing the border will go of the Panamericana and continue cycling go along the coast.

When we leave the city of Santiago de Veraguas, after three days of cycling behind us, the Panamerica has only two lanes. But not for long. Over a length of 250 km, as far as David, they are working on doubling the lanes. But not when we cycle there. It happens to be Mother’s Day. Which falls on a Tuesday, which means that everyone is free. In any case, the road workers seized the opportunity to make a long weekend out of it.

The new lanes are not yet released, but we can slip by which means that we have a lot of times two lanes for ourselves, which is again relaxed cycling. But still: no trees, no shade, little quaint villages and a lot of traffic. No, the Panamanian Panamericana is not fun cycling.

Carla