(English translation after the Dutch text and the photo’s)
“Super, precies wat ik nodig heb! Tot morgen dan!”
Het is dertien jaar geleden dat ik voor het laatst gedoken heb. Tja, in de Andes, de Himalaya en de jungle van Myanmar waar onze reizen de laatste jaren naar toe voerden, valt weinig te duiken. Maar dit jaar heb ik me voorbereid om een paar duiken in de Stille Oceaan te maken. Ik heb een duikkeuring en -opfriscursus in Nederland gedaan en nu kan ik aansluiten bij een klasje van Costa Rica Adventure Divers in Bahia Drake. Precies wat ik als volgende stap zocht.
Er is geen haventje in Bahia Drake. Zelfs geen aanlegsteiger. De boten varen met de kont naar het strand en dan moet je er, door de branding heen, op stappen.
De zee is ruig. Er barst zelfs een heftige tropische regenbui los terwijl we naar de duikplek bij Isla del Caño varen. Eric en ik zien groen en geel. Maar tegen de tijd dat we bij de duik- en snorkelplek aan komen, zijn we in de luwte van het eiland beland. Het duikklasje heeft nog twee andere dames die vandaag voor het eerst in open water duiken. Heel rustig ziet Eric, die aan het snorkelen is, ons langs een touw afdalen met duikleraar Ivan naar plm. 18 meter. Al snel heb ik het gewichtloos drijven weer te pakken. Terwijl we van rotsformatie naar rotsformatie zwemmen zien we talloze grote en kleine gekleurde vissen, een morene en voor het eerst in mijn leven drie wit punt haaitjes. Helaas is er weinig koraal.
Helemaal gelukkig kom ik na een klein uurtje weer boven.
“Yes, ik durf het nog Eric!”
Eric is gaan snorkelen met een Française en een ‘snorkelmaster’. Meestal ontpoppen bij hem allerlei gedachten bij het fietsen.
Nu bij het snorkelen: “Carla, als die Française ongesteld is, zou een haai dat dan ruiken’? Als dat zo is, ben ik in ieder geval veilig.” En vervolgens gaat hij door: “Als een vrouw met siliconenborsten snorkelend naar beneden duikt, moet zij dan meer haar best doen dan een vrouw met natuurlijke borsten in dezelfde maat?”
De volgende dag nemen we de veerboot naar het plaatsje Sierpe. Ook nu draait de boot met de kont naar het strand en moet alle bagage door de branding gedragen worden. De fietsen passen precies in de breedte van de boot. ‘No problema’.
We varen een klein stukje over zee, maar al snel varen we de monding van een rivier binnen. Sierpe ligt een heel eind stroomopwaarts. Leuk om door de mangrove bossen te varen.
Vanaf Sierpe fietsen we eindeloos door palmolieplantages. Beetje saai, maar wel vlak, en we komen veel lokale fietsers tegen.
We komen nog even op de Panamericana terecht, maar alleen daar waar hij de rivier over gaat. Daarna volgen we weg 34 langs de kust. Die is relatief rustig. We horen daardoor veel jungle geluiden. Regelmatig stoppen we om te kijken of we de dieren kunnen ontdekken. Warempel: Eric spot een toekan! En ik ontdek een groep apen die een heel stuk met ons opslingeren. Op de weg ligt een leguaan. Helaas is hij kort ervoor aangereden en overlijdt hij waar we bij staan.
Maar het hoogtepunt van die dag is ons lunchplekje bij de zee.
Eric gaat eens kijken waar dat gekrijs vandaan komt.
“Carla, kom snel”, fluistert Eric zo hard mogelijk.
Het blijkt een hele groep rode ara’s te zijn. Als een sprinkhanen plaag hebben ze zich op een amandelboom geworpen. Het regent werkelijk opengebroken amandel omhulsels. Dat wij dat filmen en fotograferen hebben zij geen boodschap aan. Ze blijven gewoon lekker doen wat zij belangrijk vinden: amandelen eten. En wij vinden dat helemaal prima.
We overnachten in Uvita Playa. Helaas komen we te laat aan om nog naar het strand te gaan, maar niet getreurd: zoals veel hotelletjes in Costa Rica heeft ook dit een zwembad.
De volgende dag kunnen we het lekker rustig aan doen. 60 km, vrijwel vlak.
Na 30 km komt de weg vlak bij het strand. We vinden een super leuke plek waar we van de Amerikaanse eigenaresse lekker mogen relaxen in de tuin van haar restaurantje en heerlijk in zee kunnen zwemmen terwijl er over de fietsen en spullen gewaakt wordt. Daarna eten we ceviche, een lokaal gerecht van in limoen ‘gegaarde’ vis. Niet onze favoriet, maar je moet alles een keer proberen toch? Het voelt bijna als vakantie.
Carla
The beach of Bahia Drake.
Getting on board the dive boat.
Juan Carlos, the owner of Costa Rica Adventure Divers, is helping Carla onboard.
Carla coming on board after the dive.
Carla and dive master Ivan.
From Bahia Drake to Sierpe we sail past mangrove forest.
The bicycles only just fit across the ferry boat.
After Sierpe we cycle through endless palm oil plantations.
Eric cycling through palm oil trees.
Wow, great bird, the tukan
We see many monkey’s in the jungle besides the road.
Encounter with an iguana.
Lunchbreak underneeth the palmtrees. Be carefull fthe coco nuts do not drop on your head!
Scarlett Macaw
Scarlett Macaw
Scarlett Macaw breaking open the almont skinns.
Residue of the Scarlett Macaw’s lunch.
Eric posing on the tropical coast.
Relaxing in the hammock.
Some local specialities: ceviche, in lime marinatied fish, and a pinaple juice!
—————————————————————————————————————————–
“Great, just what I need! See you tomorrow! ”
It is thirteen years since I last dived. Well, in the Andes, the Himalayas and the jungle of Myanmar where our travels in recent years lead to, is little diving. But this year I prepared to make a few dives in the Pacific Ocean. I have a medical test and –refresher course in the Netherlands and now I can join a class of Costa Rica Adventure Divers in Bahia Drake. Exactly what I was looking for to make the next step.
There is no port in Bahia Drake. Not even a jetty. The boats turn with their back side to the beach and then you need to go through the water and steps on.
The sea is rough. We even hit a heavy tropical downpour while we sail to the dive site at Isla del Caño. Eric and I see green and yellow. But by the time we arrive at the dive and snorkel spot, we are in the lee of the island. The dive class has two other ladies that today for the first time dive in open water. Eric sees us very slowly, while he is the snorkeling, descend along a rope with dive master Ivan to approx. 18 meters. Soon I have the hang of the buoyancy again. While we swim from rock formation to rock formation, we see many large and small colored fish, a moraine and for the first time in my life three white tip sharks. Unfortunately, there is little coral.
Completely happy I resurface after an hour.
“Yes, I still dare to dive Eric!”
Eric has gone snorkeling with a French woman and a ‘snorkel master’. Usually all kinds of thoughts emerge in his mind when cycling.
Now when snorkeling: “Carla, if Française has her period, would a shark smell that? If so, I am always safe, “And he continues: ” If a woman with silicone breasts dives down while snorkeling, should she do her best more than a woman with natural breasts in the same size? ”
The next day we take the ferry to the town of Sierpe. Also now the boat comes to the beach with it’s backside and all baggage must be carried throug the surf. The bicycle fit exactly into the width of the boat. ‘No problema’.
We sail a small piece on the ocean, but soon we enter the mouth of a river. Sierpe is a long way upstream. Nice to sail through the mangrove forests.
From Sierpe we cycle endlessly through palm oil plantations. Little boring, but flat, and we see a lot of local cyclists.
We pay a short visit to the Panamericana, but only where it goes over the river. Then we follow route 34 along the coast. Which is relatively quiet. We therefore hear a lot of jungle sounds. We regularly stop to see if we can discover the animals in the trees. Wow, Eric spots a toucan! And I discover a group of monkeys who swing along with us for a while. On the road lies an iguana. Unfortunately he was hit shortly before. He dies while we are there.
But the highlight of the day was our lunch spot by the sea.
Eric goes and has a look where the screaming comes from.
“Carla, come quickly,” Eric whispers as hard as possible.
It turns out to be a whole group of scarlet macaws. Like a plague of locusts they have thrown themselves on an almond tree. It’s raining really broken almond shells. That we film and photograph them they have no interest in. They just do what they consider important: eat almonds. And we think that is very good.
We spend the night in Playa Uvita. Unfortunately, we come to late to go to the beach, but do not worry: as many small hotels in Costa Rica, this one also has a swimming pool.
The next day we can take it easy. 60 km, almost flat.
After 30 km, the road comes very close to the beach. We find a very nice place where the American owner offers us to relax in the garden of her restaurant and have a great swim in the sea while the bikes and our stuff are watched over. Afterwards we eat ceviche, a local dish in lime ‘cooked’ fish. Not our favorite, but you should try everything once, right? It almost feels like vacation.
Carla
Geef een reactie